وال-ای  WALL-E مخفف : (Waste Alloction Load Lifter Earth-Class) نام فیلم پویانمایی علمی-تخیلی و خیال پردازی است که توسط استودیوی پیکسار و به کارگردانی اندرو استنتون در سال ۲۰۰۸ تولید و اکران شد. گویندگان شاخص این فیلم بن برت در نقش وال ای، الیزا نایت در نقش ایو و جف نگارخانهن در نقش کاپیتان هستند.

کارگردان: اندرو استنتون تهیه کننده: جیم موریس نویسنده نمایشنامه: اندرو استنتون، جیم ریردون بازیگران: بن برت، الیزا نایت، سیگورنی ویور، جف نگارخانهن، فرد ویلارد، جان رتزنبرگر، کتی ناجیمی موسیقی: توماس نیومن، پیتر گابریل تدوین: استفان شافر مدت زمان: 98 دقیقه

هزینه ساخت: ۱۸۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار   فروش: ۴۲۰٬۶۰۳٬۶۰۶ دلار

جوایز: برنده بهترین انیمیشن اسکار 2009

چکیده داستان

هفتصد سال از ترک زمین توسط انسان‌ها سپری شده، و آنچه که بر روی کرهٔ زمین باقی مانده، کوه‌ها زباله و آهن‌پارهٔ انباشته‌است. وال ای ربات هوشمند آشغال‌جمع‌کنی است که ماموریت دائمش، فشرده سازی و جمع آوری این پسماندها و آلودگی‌های صنعتی است.

روزی وال ای مشغول کار است که سفینه‌ای غول‌پیکر از فضا فرود می‌آید و مهمان کوچکی را بهمراه خود می‌آورد. این مهمان ایو (حوا) نام دارد و توسط وال ای با لفظ ایوا تلفظ می‌شود. ایو که ربات پیشرفته‌ای است موظف است که نشانه‌های حیات را در کره زمین شناسایی کرده و در صورت موفقیت، آن را به انسانها در اعماق فضا برده و گزارش کند.

وال ای دلباختهٔ او می‌شود و ایو زمانی که بلاخره گیاه سبز نادری را می‌یابد و زمین را ترک می‌کند، وال ای به دنبال او به فضا می‌رود و عشق و حیات را به زمین برمی‌گرداند.

نقد من:

به نظر من این انیمیشن سوای از محتوای عامه اش که در بخش چکیده داستان در بالا اشاره شد  از چند جنبه قابل نقد است که به نظر چنین می آید که مهمترین آن آینده است و هشدار در مورد نابودی کره زمین. کره زمینی که منشا هستی موجودات بوده توسط خود آن ها ازبین رفته و حالا از زمین زباله های تلمبار شده ای روی هم بیش نمانده و انسان ها در نقطه ای دیگر از آن به زندگی ادامه می دهند و با گذشت هفتصد سال از ترک کره زمین توسط انسان، آنها حتی زمین را دیگر نمی شناسند. وقتی وال ای وارد سفینه می شود آن جا متفاوت تر از آن چیزی است که وال ای در زمین زندگی می کرد و برای موجودات سفینه هم وال ای موجودی ناشناخته و بی برنامه است در سفینه ای که همه چیز با برنامه از قبل طراحی شده اجرا می شود و همه چیز مرتب و تمیز است وال ای با وارد شدن به سفینه تمام برنامه های رفت و آمد آنها را مختل و با گرد و خاکی که در وجودش است همه جا را کثیف می کند و ربات آژیر های هشدار را که نشان دهنده یک بی نظمی کوچک در سفینه است به صدا در می آورند و این یعنی همه چیز در این سفینه قابل کنترل است.

سفینه جایی است که برای آسایش و زندگی انسان ها ساخته شده و در آن رباتها خدمات مورد نیاز سفینه را انجام می دهند و انسان ها با صندلی هایی که روی آن نشسته اند و بدنشان با لباسهای هوشمند پوشیده شده و با یک مانیتور مجازی همه چیز را کنترل می کنند و بر همه چیز در هر جا احتیاج پیدا کنند می توانند دسترسی داشته باشند، همه ی اینها اشاره به یک چیز است که آن آینده مجازی است.

نکته: هشداری که در بالا به آن اشاره کردم می شه گفت که تقریبا در دراز مدت  کنترل آلودگی های  کره زمین با وجود پارگی لایه ازون و آلودگی بیش از پیش آن، بالا آمدن آب دریاها و ... که از بحث ما خارج است عملا غیر ممکن خواهد بود.

تحلیل انیمیشن از جنبه معماری:

سه عصر از عمر زمین گذشته است:1-عصر کشاورزی 2- عصر صنعت 3- عصر فناوری اطلاعات که هم اکنون در آن به سر می بریم و پیش بینی می شود که تا دو سه دهه اخیر وارد چهارمین دوره از زندگی زمین با عنوان عصر مجازی شویم که در آن نهايت توسعه و پيشرفت فناوري اطلاعات در فضاي سه بعدي و در محيطي مبتني بر دانش خواهد بود و شرایطی خلق خواهد شد که ادامه حیات بشر مجازی خواهد بود و در آن بیشتر امور زندگی بشر به صورت غیر فیزیکی قابل انجام خواهد بود. یعنی شرایطی مشابه سفینه ای که در انیمیشن از لحاظ زندگی وجود دارد. و به حق می توان گفت که این انیمیشن از لحاظ مجازی بسیار قابل توجه است.

من کاور انیمیشن رو می زارم کسایی که دوست دارن استفاده کنند.

بررسی آمار امتیاز دهندگان به وال ای در سایت imdb

و در آخر از کسایی که این انیمیشن فوق العاده با ارزش را ندیده اند دعوت می کنم حتما آن را با دقت تمام ببینند.

منابع:

 Wikipedia – imbd  و نظر شخصی